Powrót Kłamcy! Czy udany?

Jakub Ćwiek zarzekał się, że jego cykl o Kłamcy został definitywnie zakończony. Wydarzenia w ostatniej części potoczyły się tak, że nie było możliwości dalszego pisania o przygodach boga i jego ekipy. Jednak pojawił się pomysł stworzenia gry na podstawie książki, co uradowało zdecydowaną ilość fanów prozy Ćwieka. Ten, mimo że zajęty pisaniem o pewnych Zagubionych Chłopcach i ich mamie, postanowił jeszcze raz przybliżyć nam swojego pierwszego bohatera. Autor na samym początku zbioru opowiadań, mówi, że zatęsknił za Kłamcą i dzięki kilku zachęcającym go osobom, powrócił na chwilę do tego uniwersum, by przenieść Lokiego i spółkę do dalekiej Japonii, gdzie robotom, ninja i sushi nie ma końca. Co mu z tego wyszło?

Oczywiście pojawiały się głosy, że jest to pisane na siłę, pod publiczkę, byleby wycisnąć z cyklu ile się da, przy okazji zarabiając na grze. Nie da się ukryć, że takie postępowanie trochę czymś takim zalatuje, jednak w tym przypadku książka jest tylko dodatkiem do karcianki. A ściśle rzecz ujmując, to zbiór, malutki zbiór trzech opowiadań – czyli formy, w której Ćwiekowi idzie najlepiej. Handlarz snów, Swat i Machinomachia to krótkie i dłuższe opowiadanka, których w sumie mogłoby nie być, bo nie zmieniają nic, kompletnie nic w opowiedzianym już cyklu o nordyckim bogu. Jak zawsze w przypadku opowiadań trzeba się skupić na każdym z nich, dopiero pod koniec jakoś podsumować ogólną jakość zbioru – o pierwszym opowiadanku mogę napisać niewiele.

Tak naprawdę, to nie wiem po co ono tam jest. Jest niesamowicie krótkie, o niczym i nie zmieniające naszego postrzegania o Lokim. A tego tutaj naprawdę malutko. Autor chyba chciał zasmakować atmosfery dzikiego zachodu i wprowadził bezsensowny wątek Indian walczących o swój, niepodległy kraj w środku USA. Opowiadanie tym bardziej bezsensowne, że powielające schematy z innych, lepiej napisanych i nie wywołujące żadnych emocji, ona tam po prostu jest i można je przeczytać z czystej ciekawości.

Swat jest najlepszym opowiadaniem w tym zbiorze. Uśmiałem się co niemiara, a Ćwiek pokazał, że umie budować śmiesznych i skomplikowanych bohaterów o zróżnicowanej psychice, a i Loki jakiś taki bardziej ludzki i pomocny – zapewne coś z tej pomocy będzie miał. W tym opowiadaniu główną rolę nie odgrywa bóg, a anioł i pewna firma, która zatrudnia bardzo nietypowych pracowników, dla kasy mogących zrobić wszystko. Zakończenie również jest lekko zaskakujące, przywodzące na myśl te najlepsze, z pierwszych dwóch tomów cyklu.

Trzecia, tytułowa opowieść wprowadza moich ulubionych bohaterów czyli Bachusa i Erosa – zgraną parę, która lojalnie pracuje dla szefa i wykonuje jego wszystkie, nawet te najdziwniejsze rozkazy. Akcja przenosi nas do kraju kwitnącej wiśni, w której pewien grecki bóg wdraża swój zmyślny, technologiczny plan, tak by każdy mógł podziwiać jego dzieło. Akcja opowiadania przywodzi na myśl stare, dobre, japońskie filmy o Godzilli i jej dziwacznych przeciwnikach – a że tego jaszczura lubię, od razu dostrzegłem podobieństwo do jej klasycznych walk. Roboty, ninja, katany i anioły powinny dostarczać niesamowitej rozrywki, a ja się ciut nudziłem, wiedząc, że w tym wszystkim jest jakiś ukryty plan Kłamcy. Gdy już wyszedł on na jaw poczułem lekkie rozczarowanie – Ćwiek trochę przesadził, wywyższając swojego boga do ranki niezwykle inteligentnych, obeznanych i tak fałszywych jak to możliwe – wiem, dziwnie to brzmi – mówimy przecież o bogu kłamstw, jednak po tej całej akcji Loki zaczął mnie po prostu denerwować – może i dobrze, że to ostatnia część o przygodach Kłamcy?

Tak jak wspomniałem tego zbioru mogłoby nie być. Autor serwuje nam poprawne językowo i stylistycznie danie, które już gdzieś jedliśmy i to w całkiem podobnej formie. Nie ma tutaj wzniosłych treści, ani ukrytego przesłania, które zmieni nasze uczucia względem nordyckiego boga. Wszystko jest pospolite i poprawne, bez fajerwerków i okrzyków zachwytu. Ćwiek robi to co umie najlepiej, czyli pisze opowiadania okraszone specyficznym humorem, z lekką dawką powagi i szczyptą ironii. Nie jestem do końca pewny, czy książka by się sprzedała, gdyby nie gra, dołączona do zestawu – fani oczywiście zaopatrzyć się w takową muszą, jednak pozostali nie stracą za wiele.

Na szczęście jest gra, która nie jest może wybitna, ale sprawdza się na różnych spotkaniach i imprezach. Książką jest tylko dodatkiem, jednak fajnie było wrócić na chwilę do świata Lokiego, mimo że denerwuje i wkurza, to można za nim zatęsknić. Dla fanów pozycja obowiązkowa, choć nie spodziewajcie się fajerwerków. To dobrze napisana książka z nieźle skrojoną akcją i bohaterami, których nie sposób nie lubić.

Za możliwość ponownego spotkania z Lokim dziękuję

http://wsqn.pl/

Wydawnictwo

SQN

Data wydania

12 maja 2o14

Liczba stron

192

Ocena

5/10